Ellen Nijland

Mareen heeft me gevraagd om samen met haar de Mont Ventoux op te lopen om geld in te zamelen voor onderzoeksprojecten naar MS.

Ik heb enkele jaren gecollecteerd voor de MS en nu kwam dit op mijn pad. Ik dacht doen! Ieder beetje aandacht draagt een steentje bij.

Ik heb van dichtbij ervaren hoe vernietigend deze ziekte is, een sluipmoordenaar.
13 jaar geleden kregen wij een nieuwe collega op de afdeling. Op een gegeven ogenblik, werd ze ziek, niets bijzonders maar kwaaltjes. Na veel onderzoeken kwam de diagnose MS.
Door de jaren heen heeft de MS steeds meer het bezit genomen van een jonge onwijs sterke vrouw die midden in het leven stond. Een gezin, leuke baan en actief sociaal leven. Het leven ging voor ons gewoon door, maar langs de zijlijn hebben we toegekeken hoe MS steeds meer een grotere rol ging spelen in haar leven. Ze leverde, langzaam, maar wel iedere keer iets in. We merkten het als eerst aan haar lopen. Ze liep eerst wat onstabiel, vervolgens moest ze ondersteuning zoeken. Uiteindelijk kwam ze op het werk met een rollator. Ze heeft nog lange tijd met haar kleine rode autootje naar het werk gereden, totdat dat niet meer verantwoord was en ze de controle niet meer had en bij het werk tegen de slagboom reed. Ze had inmiddels al wat werkdagen ingeleverd en nu moest ze haar vrijheid van het rijden ook inleveren. In overleg kon haar man haar ’s ochtends brengen en bracht de taxi haar terug naar huis. Al gauw was de rollator niet meer voldoende om vooruit te komen, want niet alleen haar benen lieten haar in de steek, maar met haar handen kreeg ze steeds minder grip. Ze werd nu gebracht in een rolstoel. Met nog altijd even veel energie en enthousiasme bleef ze werken. Wel in een iets vertragende werkhouding, de motoriek werd minder, zelfs het praten ging moeizamer. Met al het mogelijke wat binnen ons kunnen lag hebben we haar geholpen en ze liet het toe. Na jaren leverde ze nog meer dagen in op kantoor en is ze thuis gaan werken. Nu komt ze om de week een ochtend op kantoor in een elektrische rolstoel. Een griepje is fataal, dan is ze compleet uit de running. Zelfs nu nog levert ze stukjes in, veel pijn en spasmen ondanks dit haalt ze samen met haar gezin alles uit het leven wat binnen de mogelijkheden ligt. Het hard werkende team is er nog steeds na al die jaren van ziek zijn, alleen onze rollen zijn veranderd. Er word nog steeds keihard gewerkt, gelachen maar nu ook gehuild en kwamen mijn collega en ik in een verzorgende rol. In het begin wat ongemakkelijk maar al gauw vol overgave.

Er is nog veel geld nodig voor onderzoek naar deze verschrikkelijke ziekte! Sponsor daarom mij en mijn team via onderstaande link:

https://deelnemers.klimmentegenms.nl/projects/oldenzaal-tegen-ms-87aa

Motivatie Wendy

Vorig jaar heeft ze het geflikt! 

Mijn zusje Denise heeft de Mont Ventoux beklommen.

Wat een persoonlijke prestatie voor haar, fysiek maar ook mentaal! Niet alleen heeft ze een onvergetelijke ervaring gehad maar heeft ze hier een enorme boost aan overgehouden om het dit jaar nog een keer te doen. 

Bij thuiskomst kwam gelijk de vraag of ik in 2018 met haar mee wil om deze uitdaging samen aan te gaan, om deze bijzondere ervaring met elkaar te delen.

Wat ben ik trots op haar dat zij ondanks haar lichamelijke gebreken door de ziekte multiple sclerose deze drive heeft!

Ik twijfel niet meer en doe mee! 

Op 10 juni 2018 zal ik mijn steentje bijdrage aan een 

MS vrije wereld en vooral de steun en toeverlaat voor Denise zijn! 

Draag ook je steentje bij en sponsor mij en mijn team via onderstaande link:

https://deelnemers.klimmentegenms.nl/projects/oldenzaal-tegen-ms-635

Anouk Mont Ventoux 2016

Mijn naam is Anouk en ik heb Multiple sclerose.

Zaterdag 11 juni 2016 heb ik lopend de top van de Mont Ventoux bereikt. Ik kan wel zeggen dat deze 7,5 uren durende tocht, mij voor altijd veranderd heeft.

Op mijn 21^e kreeg ik de diagnose MS. Ik was net begonnen met het 2^e jaar van mijn studie en woonde ook nog niet zo lang samen. Na een moeilijke tijd was ik eindelijk weer een beetje gelukkig en toen ineens was ik ziek, met alle gevolgen van dien; mijn relatie liep stuk en mijn studie heb ik ook nooit afgerond. De periode die volgde was de donkerste uit mijn leven.

De onzekerheid die de diagnose met zich mee bracht, de dromen die ik hierdoor moest opgeven en het stuk lopen van mijn relatie zorgden ervoor dat ik in een zware depressie belande. Ik had geen hoop meer en zocht mijn heil in feesten; afleiding, alles zodat ik niets hoefde te voelen.

Gelukkig kwam er aan die periode, na veel therapie en zelfbezinning, vorig jaar een einde. Voor het eerst in jaren ben ik niet meer depressief en kan ik weer genieten.
Hoewel ik nu niet meer depressief ben, blijft mijn dagelijks leven een gevecht tegen mezelf. Na me zolang somber te hebben gevoeld, is dat voor mij normaal en veilig. Bovendien had ik geen werk en geen doel in mijn leven. Het is dan erg makkelijk om terug te vallen in mijn vertrouwde negatieve gedachtes.

De emotionele ontlading toen ik de top van de Mont Ventoux had bereikt is eigenlijk met geen pen te beschrijven. Ik ga het toch proberen. Het voelde alsof alle opgebouwde spanning van de afgelopen jaren er in één keer uit kwam. Ik geloof dat ik in tijden niet meer zo hard heb gehuild. Het was oprecht de mooiste ervaring in mijn leven, eindelijk iets afgemaakt en voor het eerst weer trots op mezelf en verbaasd over het kunnen van mijn lichaam.

Ik wil dat meer mensen het gevoel gaan ervaren, wat ik daar bovenop de berg heb beleefd. Het heeft me sterker gemaakt. Vroeger sprak ik over het leven voor en na de diagnose. Vanaf nu is het mijn leven voor- en na de Mont Ventoux.

Dankzij klimmen tegen MS ben ik voor het eerst in hele lange tijd weer trots op mezelf en ik heb een doel. Dit jaar op 5 juni wil ik weer op de top van de kale berg staan, dan samen met mijn zussen, ouders, en enkele vrienden en vriendinnen.

Ook heb ik twee fantastische vrouwen, Denise Harperink en Pascal Landheer uit Oldenzaal geïnspireerd om in 2017 mee te gaan met het team Samen Sterker.

Ik wil me dan ook blijven inzetten voor Klimmen tegen MS.  Daarom ben ik het initiatief  Oldenzaal tegen MS gestart en onder die noemer organiseren wij nu verschillende evenementen om MS onder de aandacht te brengen en om geld in te zamelen.

5 juni gaan we met zijn allen naar de top, zo komt een MS-vrije wereld steeds een beetje dichterbij.

Ik hoop ooit te kunnen zeggen; Ik ben Anouk en ik had Multiple Sclerose.

Motivatie Maud de Vries

Mijn naam is Maud de Vries, 23 jaar en een vriendin van onze Anouk Woordes. 

Dit jaar ga ik samen met team Oldenzaal tegen MS de Mont Ventoux beklimmen. Ik ben deze uitdaging aangegaan door mijn vriendin Anouk. Vorig jaar toen Anouk boven op het ‘monster’ stond en zij deze strijd  had overwonnen dachten wij, hoe meer mensen dit overwinnen hoe meer steun voor de stichting Klimmen tegen MS.

Met een groep vrienden hebben wij een team opgesteld om Anouk te steunen in deze strijd. Ik heb een plek veroverd in dit team, omdat ik deze strijd aan wil gaan, voor- en met Anouk. Inmiddels is de wandeling geweest en kijken wij nu uit naar het benefietconcert op 13 mei in de Kolk te Oldenzaal. Tijdens het benefietconcert hopen wij een mooie opbrengst op te halen voor de stichting Klimmen tegen MS.

Ik wens mijn team en (mezelf natuurlijk) heel veel succes 13 mei en natuurlijk de BIG day, 5 juni!

Liefs Maud 

Mijn team:Team Oldenzaal tegen MS kan gesponsord worden via deze link: http://deelnemers.klimmentegenms.nl/projects/oldenzaal-tegen-ms

Voor verdere informatie neem een kijkje op onze website http://oldenzaaltegenms.nl/

of like ons op facebook

De motivatie van Katja Verbeek- Woordes

Mijn naam is Katja Verbeek -Woordes, ik ben 34 jaar en de grote zus van Anouk.

Om te horen dat je zusje MS heeft is een grote klap. Heel toevallig had ik in de 4^de klas een werkstuk gemaakt over Multiple Sclerose en wist ik een klein beetje wat het was. Om nu in de lijve te zien hoe mijn zusje iedere keer iets achteruit gaat doet zeer. 

Vorig jaar toen Anouk boven op de Mont Ventoux stond belde ze mij op. Mijn andere zusje Claudia was toevallig bij ons om te bbqen. Anouk vertelde dat ze het jammer vond dat wij er niet bij waren. Op dat moment besloten  Claudia en ik, dat wij er dit jaar wel bij zouden zijn. Nu is er een groep ontstaan waaronder onze ouders, vriendinnen en vrienden die allemaal de Mont Ventoux gaan beklimmen. Heel bijzonder om te zien dat er zoveel mee gaan.

De wandeling is inmiddels geweest en dat was een groot succes. Nu op naar 13 mei, want dan is het Benefiet Concert hopen op een onvergetelijke avond. Dat allemaal voor MS Vrije Wereld!

Liefs Katja Verbeek

Mijn team:Team Oldenzaal tegen MS kan gesponsord worden via deze link: http://deelnemers.klimmentegenms.nl/projects/oldenzaal-tegen-ms

Voor verdere informatie neem een kijkje op onze website http://oldenzaaltegenms.nl/
of like ons op facebook

De motivatie van Pascal

Hoi, ik ben Pascal Landheer, 39 jaar oud en geboren te Rotterdam. Ik heb een relatie met Reinoud Groot Rouwen, 37 jaar en we zijn al 15 jaar samen. We hebben een zoontje Sem van 8 jaar oud.

Een jaar na de geboorte van Sem, in september 2009, kreeg ik diagnose MS.
Na een periode van een half jaar borstvoeding merkte ik dat ik zwakker werd.

Ik had een drukke baan, 3 dagen in de week werkte ik als maatschappelijk werker in Lelystad, 70 km heen en 70 km terug, tijdens deze ritjes merkte ik voor het eerst dat ik minder kracht in mijn linkerbeen had bij het rijden.

Tijdens een zeiltocht met het team viel ik naar achter in de boot bij het uitstappen, ik kwam de steiger niet op, vervolgens liep ik waggelend naar de auto.

Ook kreeg ik last van mijn geheugen, ik ben na het tanken een keer mijn pasje vergeten in de pinautomaat en vergat een bespreking met mijn manager, daar raakte ik van in paniek.

Ik was van plan op vakantie naar Turkije te gaan en ging voor mijn vakantie met mijn klachten langs de huisarts. Hij dacht het aan mijn evenwichtsorgaan kon liggen, maar het kon ook iets anders zijn. Ik kreeg medicijnen voor mijn evenwicht, zodat ik  op vakantie kon.

Dat heb ik geweten, op het vliegveld moest ik heel erg overgeven. Daarna nog twee uur met de bus naar Alanya vanaf Antalya.

Tijdens onze vakantie had ik nog de buggy die ik als een rollator gebruikte.

Ik moest een hoge trap op en het lukte niet om mijn linkerbeen omhoog te krijgen. Ik moest huilen. Ik was erg verzwakt en moest eerst overgeven voordat ik iets kon eten. We hebben vol pension gevraagd, het centrum was amper te belopen. 

Ik snapte er niets van, tijdens het douchen viel ik om en ik kon niet goed tegen de volle zon. 

Ze zeiden bij het hotel je moet naar de dokter, maar ik was eigenwijs, ik ging wel in Nederland.

Direct na de reis naar het ziekenhuis van Amersfoort gegaan, dokter Oerlemans was de neuroloog. Na een ruggenprik en een 1,5 uur durende MRI werd het direct gezegd; ik heb een slecht bericht, je hebt Multiple Sclerose.

Ik kreeg een 5 daagse Predniselonkuur en kon weer alles!

Ik ben gelijk gestart met eerstelijns medicatie, ik moest me 1 keer per week, met een lange naald, in mijn been prikken voordat ik ging slapen. Daar kreeg ik koortsaanvallen en extreme buikpijn van, waarbij ik moest overgeven.

Ik heb het mijn werkgever ook verteld en werd naar de Arbo arts gestuurd. Ook heb ik ongeveer een jaar poliklinisch gerevalideerd bij het ziekenhuis, dat was heel erg pittig.

Ik ben mijn baan kwijtgeraakt, mijn contract werd plotseling niet verlengd. Reinoud kon een hele goede baan in Twente krijgen, daarom zijn we naar Oldenzaal verhuisd. Ons huis was binnen 6 weken verkocht! De ouders van Reinoud woonden ook in Oldenzaal en dat was fijn voor de zorg voor Sem.

In Twente stapte ik over op het tweedelijns medicijn Tysabri, omdat ik toch nog steeds kleine terugvallen had. Één keer per maand een infuus in het ziekenhuis. Dit medicijn werkte echt heel erg goed voor mij en ik was tevreden. Totdat ik werd getest op het JCV virus en positief was en daardoor niet door mocht gaan met deze medicatie.

Ik had nog een diepe wens voor een tweede kindje. Dus toen nadat ik gestopt met de Tysabri, ook vrij snel gestopt met de pil en al heel gauw was ik zwanger. Wij als gezin waren dol blij met dit nieuws.
Bij de gynaecoloog bleek helaas dat mijn zwangerschap buitenbaarmoederlijk was. Ik werd geopereerd en daarna kwam de MS bikkelhard terug.

In november 2012  opgenomen in het ziekenhuis geweest en een prednison kuur en in december opgenomen geweest in revalidatiecentrum ’t Roessingh.
Na drie maanden mocht ik weer naar huis, had thuis nog wel veel zorg nodig, maar ik knapte wel op. Eind 2013 mocht ik beginnen met een nieuw medicijn; Gilenya.

Zes weken later bleek ik onverwachts zwanger te zijn. Weer waren we dolblij met dit nieuws.

Bij de tien weken echo was er ineens niks meer te zien, ik had een miskraam gehad. Daarvoor moest ik een pil ophalen om het vruchtje uit te drijven. Dit was allemaal heel erg heftig en verdrietig.
Op 10 april 2014 op de verjaardag van Reinoud kreeg ik een epileptische aanval in de auto. Reinoud heeft mij direct naar het ziekenhuis gebracht, het bleek door mijn MS en miskraam te worden veroorzaakt. Ik heb tot eind mei in het ziekenhuis gelegen, eigenlijk moest ik daarna weer intern bij ’t Roessingh, maar dat wilde ik niet vanwege de zorg voor Sem, dus heb ik poliklinisch gerevalideerd.

Gelukkig ben ik ook hiervan weer goed opgeknapt.

 Sinds de zomer van 2014, dus al weer bijna drie jaar,  ben ik stabiel.

Vorig jaar vertelde mijn vriendin Anouk dat ze de Mont Ventoux had beklommen..
Ze straalde helemaal, ik kreeg dezelfde stralende ogen toen ik het later aan vrienden vertelde. Op 5 juni 2017 ga ik daarom zelf de Mont Ventoux beklimmen. Samen met Anouk en Denise maak ik deel uit van team samen sterker en trainen wij regelmatig.

Om geld op te halen voor onze deelname aan klimmen tegen MS hebben wij Oldenzaal tegen MS opgericht en samen organiseren wij nu een wandeling en een benefietconcert.  Het lijkt mij supergaaf en een geweldige ervaring om met zijn allen op 5 juni op de top van de Mont Ventoux te staan.

Mijn team, team Samen Sterker kan gesponsord worden via deze link http://deelnemers.klimmentegenms.nl/projects/team-samen-sterker-fr
U kunt ook een bijdrage leveren door op 26 maart mee te wandelen met Oldenzaal tegen MS en/of door aanwezig te zijn bij ons benefietconcert op 13 mei.

Voor verdere informatie neem een kijkje op onze website: www.oldenzaaltegenms.nl of like ons op facebook https://www.facebook.com/oldenzaaltegenms/

Motivatie Elise Veld

In de afgelopen acht jaar heb ik van dichtbij ervaren wat MS betekent voor het leven van mijn beste vriendin Anouk.
Nadat zij de bewonderenswaardige prestatie van het lopen van de Mont Ventoux voor Klimmen tegen MS had geleverd, wilde ik me zelf ook meer gaan inzetten in de strijd tegen MS.
Samen deden we mee aan Arena Moves, waar we de trappen van de Amsterdam Arena bestegen. Daar geïnspireerd door de geweldige inzet van alle vrijwilligers nam ik de beslissing om in 2017 mee te gaan lopen met de Mont Ventoux..

Afgelopen zomer zaten Anouk en ik op het terras en kwam zij met het idee om in Oldenzaal een benefietconcert te gaan organiseren om zo geld op te halen voor MS. Zonder twijfel heb ik haar aangemoedigd dit te gaan doen en mijn steun verleend aan dit project. Ik ben dan ook heel trots op mijn vriendin en wat zij voor zichzelf en de strijd tegen MS bereikt heeft.
Ik kijk er dan ook naar uit jullie in grote getale te mogen zien op 13 mei in Sporthal de Kolk.

mijn team:Team Oldenzaal tegen MS kan gesponsord worden via deze link: http://deelnemers.klimmentegenms.nl/projects/oldenzaal-tegen-ms

Voor verdere informatie neem een kijkje op onze website http://oldenzaaltegenms.nl/
of like ons op facebook