Ik
ben Denise Harperink, 32 jaar, moeder van Bridget (7) en Jayvon (3),
stiefmoeder van Wesley (15) en gelukkig samen met Richard.
Toen
ik 17 jaar was, werd ik op een zondag wakker en voelde ik me niet lekker. ’s
Avonds begon ik ook slechter te zien en besloot om vroeg naar bed te gaan. De volgende ochtend werd ik wakker en had
de linkerhelft van mijn lichaam verlammingsverschijnselen.
Ik
ben mijn bed uitgerold en heb me van de trap af laten glijden. Ik probeerde
mijn moeder te roepen. Ze raakte in paniek toen ze me zag liggen en belde
direct de huisarts.
We
zijn direct doorgestuurd naar het ziekenhuis. Binnen 2 weken had ik een
prednisolon kuur gehad en een MRI en ruggenmergpunctie, waaruit
bleek dat ik MS had.
De
doktoren zeiden tegen me dat ik dit waarschijnlijk al een lange tijd had, omdat
ze op de MRI konden zien dat mijn hersenen vol zaten met littekens. Toen ik uit
het ziekenhuis kwam was mijn eerste gedachte:
‘Waarom
ik?’
Er
volgde een onzekere tijd, ik kwam in een rolstoel terecht waar ik me 3 keer uit
heb gevochten. Ik leerde op een harde manier dat ik mijn eigen lichaam niet
meer kon vertrouwen.
Op
een zaterdagavond dat ik me erg goed voelde besloot ik de stad in te gaan, waar
ik Richard tegen kwam. Hij wist dat ik MS had maar dit interesseerde hem
niks. Ik heb tot op heden heel erg veel
steun aan hem en daar ben ik hem heel erg dankbaar voor.
Toen
ik 18 jaar was werd ik 80%-100% afgekeurd. Dit weerhield me er niet van om een
opleiding beveiliging te gaan doen.
Ik
heb dan ook nog een paar jaar lang aan de deur gestaan bij verschillende
discotheken en op verschillende evenementen.
In
die tijd kon ik mijn ziekte nog goed verbergen voor de buitenwereld.
Na
een paar jaar stopte ik met werken, omdat mijn lichaam het niet langer
toeliet.
Ik
had nog wel 1 grote wens en dat was kinderen krijgen. Ik ben blij dat ik dit
mijn moeder nog heb kunnen vertellen, ze was erg ziek. De volgende dag overleed
ze. Dit heeft erg veel invloed gehad op
mijn MS. Ik ging erg achteruit en kwam weer in een rolstoel terecht.
In
2009 kwam het mooie bericht dat ik zwanger was, dit gaf me veel kracht en
blijdschap. Na 4 jaar bleek ik weer zwanger te zijn van de tweede. Na de
zwangerschap begon de MS weer actiever te worden.
In
de jaren erna heb ik veel longontstekingen gehad waar ik niet veel van merkte.
Maar wat wel veel van mij lichaam eiste. Ik vertrouwde mijn eigen lichaam niet
meer.
Vorig
jaar beklom een vriendin van mij de Mont Ventoux. Ik zag bij de start iemand
met een rollator, dit was het moment dat ik dacht: ‘Dan kan ik het ook”. Dat is 1 van de redenen
dat ik dit jaar mee doe met Klimmen tegen MS. Ook omdat ik nu sterker in mijn
schoenen sta als 15 jaar geleden, ook al loop ik nu met stokken en gaat de
rollator mee. Ik hoop die berg te kunnen bedwingen om geld op te halen voor
onderzoek naar MS, ik hoop een MS vrije wereld te bereiken.
Mijn team, team Samen Sterker kan gesponsord worden via deze link http://deelnemers.klimmentegenms.nl/projects/team-samen-sterker-fr
U kunt ook een bijdrage leveren door op 26 maart mee te wandelen met Oldenzaal tegen MS en/of door aanwezig te zijn bij ons benefietconcert op 13 mei.
U kunt ook een bijdrage leveren door op 26 maart mee te wandelen met Oldenzaal tegen MS en/of door aanwezig te zijn bij ons benefietconcert op 13 mei.
Voor verdere informatie neem een kijkje op onze website: www.oldenzaaltegenms.nl of like ons op facebook https://www.facebook.com/oldenzaaltegenms/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten